Pierwszy związek, taki dłuższy, taki wypełniony całą gamą emocji, przydarzył mi się na ostatnim roku studiów. Miałam wówczas 24 lata. Zapytasz czemu tak późno? Prawdę mówiąc jako DDA, czyli Dorosłe Dziecko Alkoholika, miałam problem by wejść w trwałą relację, by stworzyć związek. Mój ociec był alkoholikiem, matka osobą współuzależnioną. Nikt mnie nie nauczył, a tym bardziej nie otrzymałam wzorcu z domu, jak kochać i czym jest miłość. Dom wypełniały głośne awantury, które powodowały, że cała się kurczyłam, zastygałam niczym kamień. Po kłótniach nastawały ciche dni, zawieszone w gęstej niewyjaśnionej atmosferze. Obwinianie, unikanie, chaos, krzyki, kłamstwa, to elementy, z których budowałam swój świat. Do tego mogę dołożyć jeszcze ciągłe poszukiwanie uznania…